تشخیص چهره فناوری است که برای تجزیه و تحلیل چهره افراد و تأیید هویت آنها استفاده می شود. این فناوری از نرم افزاری خاص برای تطبیق ویژگی های کلیدی صورت استفاده می کند و سپس آن ویژگی ها را با پایگاه داده ای از چهره ها یا الگوهای شناخته شده از قبل مقایسه می کند.
معمولا تشخیص چهره برای باز کردن قفل گوشیهای هوشمند و یا لپ تاپ،دستگاه های حضور غیاب، بهبود امنیت فرودگاه و یا کمک به اجرای قانون و موارد دیگر استفاده میشود. علیرغم فراگیر بودن آن، استفاده از تشخیص چهره همچنان بحث برانگیز است، به خصوص زمانی که صحبت از پتانسیل آن برای سوء استفاده و نقض حریم خصوصی می شود. هم دولت ها و هم شرکت ها با پیامدهای قانونی، اخلاقی و اجتماعی این فناوری دست و پنجه نرم می کنند.
فناوری تشخیص چهره چیست؟
فناوری تشخیص چهره، می تواند افراد را بر اساس ویژگی های منحصر به فرد صورتشان (مانند شکل بینی، خط فک و فاصله بین چشم ها) شناسایی کند. در اصطلاح به آن بیومتریک (به نوع خاصی از روشهای امنیتی گفته میشود که در آن برای کنترل دسترسی و برقراری امنیت از ویژگیهای قابل اندازهگیری بدن انسان یا هر موجود زندهٔ دیگر استفاده میشود) نیز می گویند. اندازهگیری ویژگیهای بیولوژیکی برای شناسایی یک فرد را توصیف میکند و شامل همه چیز از اثر انگشت گرفته تا DNA میشود.
فناوری تشخیص چهره چگونه کار می کند؟
در سیستم تشخیص چهره، نرم افزار از هوش مصنوعی و تجزیه تحلیل داده ها استفاده می کند.
فناوری تشخیص چهره در سه مرحله اصلی کار می کند:
- تشخیص
- تجزیه و تحلیل
- شناخت
البته باید بدانید که هر نرم افزار تشخیص چهره، الگوریتم های مربوط به خود را دارند، اما بیس کلی همه آن ها یکی است و ممکن است در ویژگی های اصلی و تشخیص دقیق تر کمی باهم تفاوت داشته باشند.
تشخیص
اولین مرحله تشخیص است. سوژه مورد نظر امکان دارد یا به تنهایی و یا در جمعیت باشد، که دوربین تشخیص چهره این امکان را به شما می دهد که بتوانید افراد را از اشیا تشخیص دهید. به عنوان مثال شما هر بار که دوربین گوشی خود را روشن کنید، دوربین گوشی به سرعت روی صورت اشخاص کادری می کشد که این فناوری را می توانید در عمل مشاهده کنید.
سیستمهای تشخیص چهره از بینایی کامپیوتری برای تشخیص چهرهها با دقت و سرعت بیشتری نسبت به چشم انسان استفاده میکنند. با استفاده از هوش مصنوعی، این فناوری میتواند به طور خودکار اطلاعات خاصی را از دادههای تصویر استخراج، تجزیه و تحلیل و طبقهبندی کند، از جمله تصاویر منفرد، فیلمهای ویدئویی و صحنههای مشاهده شده از چندین زاویه دوربین.
سیستمهای تشخیص چهره از بینایی کامپیوتری برای تشخیص چهرهها استفاده میکنند که دقت و سرعت بیشتری نسبت به چشم انسان دارد. با استفاده از هوش مصنوعی، این فناوری میتواند به طور خودکار اطلاعات خاصی را از دادههای تصویر استخراج، تجزیه و تحلیل و طبقهبندی کند، از جمله تصاویر، فیلمهای ویدئویی و صحنههای مشاهده شده از چندین زاویه دوربین.
تجزیه و تحلیل
هنگامی که چهره ای شناسایی شد، به صورت دیجیتالی نقشه برداری می شود. این کار اغلب با اندازه گیری ویژگی های خاص صورت مانند فاصله بین چشم ها، عمق مردمک ها، شکل استخوان گونه و خطوط چانه، لب ها و گوش ها انجام می شود. سپس سیستم تمام آن اطلاعات را به رشته ای از اعداد یا نقاط به نام faceprint تبدیل می کند. مانند اثر انگشت، هر کسی چهره خود را دارد.
به عنوان مثال، سیستم تشخیص چهره در گوشی آیفون با ترسیم هزاران نقطه نامرئی انجام می شود. این برای تشخیص دقیق تر چهره یک فرد است. هر دوی اینها به مقادیر خاصی تبدیل میشوند و برای اطمینان با دادههای صورت جمعآوریشده قبلی مقایسه میشوند.
شناخت
در این مرحله، سیستم چهره های شناسایی و تحلیل شده را با داده های خود مطابقت داده و در کسری از ثانیه تایید می کند. بسته به ابزار تشخیص چهره، این چهرهها میتوانند از عکسهای گذرنامه گرفته تا سلفیهای ارسال شده در شبکههای اجتماعی متفاوت باشند. برخی از سیستم ها حتی می توانند شباهت بین دو تصویر را اندازه گیری کنند.
به عنوان مثال، اگر سرقت از بانک با دوربین امنیتی ضبط شود، پلیس می تواند از فناوری تشخیص چهره برای مقایسه چهره های ضبط شده در صحنه با عکس های مجرمانی که قبلاً محکوم شده اند استفاده کند.
ادامه دارد…
دیدگاهتان را بنویسید